Wysiękowe zapalenie stawów występuje w II okresie kiły. Zajęte są duże stawy: kolanowe, łokciowe i skokowe; najczęściej sprawa jest dwustronna. Zarysy stawu są zatarte, torebka napięta, bolesność minimalna, ruchy czynne i bierne nieograniczone. Przebieg choroby może być ostry, z nagłym początkiem, lub przewlekły, z okresami zaostrzenia, jednakże przebiegającymi bez- gorączkowo. W obrazie radiologicznym, poza występującym niekiedy poszerzeniem szpary stawowej, innych zmian nie stwierdza się. Pod względem anatomicznym tej postaci kiłowego stanu chorobowego stawów odpowiada zapalny stan maziówki o typie zapalenia surowiczego. W płynie wysiękowym początkowo dominują krwinki białe wielojądrzaste, a w późniejszym — limfocyty (Grooten). Jak już wspomnieliśmy, w płynie wysiękowym wykazano obecność krętków bladych. Niekiedy zmiany tego typu mają charakter zapalenia wielostawowego. Najbardziej charakterystyczną cechą tego kiłowego „gośćca rzekomego” jest niewspółmiernie nieznaczne w stosunku do obrzęku ograniczenie ruchomości stawów. Dalszą charakterystyczną cechą jest skłonność do symetrycznego zajmowania dużych stawów, bez tendencji do ciągłego przechodzenia ze stawu na staw.