Na tętnicy głównej oprócz głośnego szmeru rozkurczowego słyszy się prawie zawsze cichy szmer skurczowy. Szmer ten jest uzależniony od nieregularnych drgań ściany tętnicy głównej, ustawicznie wyprowadzanej ze stanu równowagi przez, nadmierną ilość krwi. Duża niedomykalność organiczna zastawek tętnicy głównej nawet w okresie wydolności krążenia może wywołać powstanie czynnościowej niedomykalności zastawki dwudzielnej ze szmerem skurczowym słyszalnym na koniuszku serca, a niekiedy powoduje powstanie czynnościowego zwężenia lewego ujścia żylnego ze szmerem przedskurczowym na koniuszku. Zwrotna fala krwi, napływająca w okresie rozkurczu z aorty do wnętrza lewej komory, może podnosić płatki zastawki dwudzielnej, stwarzając warunki do powstania tzw. szmeru Flinta (szmeru przedskurczowego).