Prócz języka, typowym umiejscowieniem kilaków jest podniebienie twarde i miękkie, przegroda nosowa oraz nosogardziel. Na podniebieniu twardym proces może przebiegać tylko w obrębie błony śluzowej, jeżeli jednak wychodzi z okostnej, najczęściej doprowadza do zniszczenia kości, przebicia podniebienia i połączenia pomiędzy jamą ustną a nosową. Zniszczenie podstawy chrzęstnej nosa może doprowadzić do deformacji nosa. Kilak podniebienia miękkiego lub jamy nosowo-gardłowej może doprowadzić do rozległego owrzodzenia, zniszczenia języczka, a następnie po wygojeniu przez bliznowacenie, do znacznych deformacji lub zwężeń w obrębie gardła i krtani. Zmiany zwykle przebiegają z stosunkowo małymi dolegliwościami podmiotowymi. Początkowo stwierdza się w tych miejscach tylko rozlany naciek, a błona śluzowa w tym miejscu wykazuje charakterystyczne, ostro odgraniczone, brunatnoczerwone zabarwienie. W dalszym przebiegu powstaje w tym miejscu martwica i rozpad. Owrzodzenie kilakowe zawsze wymaga różnicowania z nowotworem złośliwym. Nawet jeżeli nie stwierdza się utkania złośliwego, zmiany tego rodzaju często mogą być w przyszłości punktem wyjścia nowotworu.