Kiła tętnic obwodowych

W przeciwieństwie do kiły tętnicy głównej kiła tętnic obwodowych dotyczy przede wszystkim błony wewnętrznej, w mniejszym stopniu błony zewnętrznej i zostawia prawie nietkniętą błonę środkową. Zmiany anatomopatologiczne polegają na znacznym rozroście błony wewnętrznej, doprowadzającym do niedrożności naczynia (endarteriitis obliteians), potęgowanej przez zakrzepy. Najczęstszą siedzibą kiły tętnic obwodowych są tętnice podstawy mózgu. Ponieważ tętnice te są naczyniami końcowymi, ich niedrożność doprowadza do zupełnej martwicy tkanki zaopatrywanej przez daną tętnicę, co objawia się miejscowo niedowładem lub porażeniem.