Jeżeli kiła ogranicza się wyłącznie do tętnicy głównej, rokowanie jest pomyślniejsze. Chorzy nieraz żyją z nią 20 lat, a nawet dłużej; natomiast dołączenie się organicznej niedomykalności zastawek tętnicy głównej, zawału mięśnia sercowego, tętniaka lub kiły mięśnia sercowego — fatalnie pogarsza rokowanie. W tym okresie mało już można uzyskać przez stosowanie leczenia swoistego. Kiła tętnicy głównej przebiegająca z zajęciem ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza z porażeniem postępującym, rokuje znacznie pomyślniej. Przyczyna różnic w zmianach anatomicznych i w przebiegu klinicznym kiły tętnicy głównej u chorych z jednoczesnym zajęciem ośrodkowego układu nerwowego może być tłumaczona większym powinowactwem krętka do tkanki nerwowej niż naczyniowej u tych chorych. Należy też brać p:od uwagę konstytucyjną wartościowość wymienionych tkanek i większą podatność na zakażenie kiłowe tkanki nerwowej u tych chorych, aniżeli tkanki naczyniowej.