Tętniak, przebijając się przez skórę, do tchawicy, osierdzia czy przełyku, doprowadza do olbrzymiego, niepohamowanego krwotoku kończącego się śmiertelnie. Przebicie tętniaka wstępującej części tętnicy głównej do worka osierdziowego, doprowadzające do tamponady serca, także powoduje szybkie zejście śmiertelne. Ogłaszano niezmiernie rzadkie przypadki, kiedy worek tętniaka został samoistnie zamknięty przez blaszkowate skrzepliny, które ulegały organizacji, a nawet zwapnieniu. Coraz szybszy rozwój chirurgii naczyniowej pozwala mieć nadzieję na skuteczne leczenie pewnej części chorych z tętniakiem części piersiowej tętnicy głównej. Tętniaki przebiegające z niedomykalnością organiczną zastawek tętnicy głównej, z objawami niewydolności wieńcowej rokują niepomyślnie. Rokowanie zależy głównie od siedziby tętniaka, jego rozmiaru oraz powikłań.