Kiłowa niedomykalność zastawek tętnicy głównej

Występowanie. Ponieważ początkowy odcinek tętnicy głównej, na poziomie zatoki Valsalvy, jest najczęstszym umiejscowieniem kiłowego zapalenia tętnicy głównej, najczęstszym powikłaniem bywa niedomykalność zastawek półksiężycowatych tętnicy głównej i zwężenie ujść naczyń wieńcowych serca. Anatomia patologiczna. Ogniska zapalenia tętnicy głównej powyżej spoideł zastawek półksiężycowatych prowadzą do ich rozszerzenia i oddzielenia płatków zastawek. Przejście procesu na wolny brzeg zastawek powoduje ich zgrubienie i przykurczenie. Przenikanie zmian chorobowych do zastawek w miejscu ich przyczepu do aorty jest także przyczyną niedomykalności. Zastawki tętnicy głównej są zwykle zgrubiałe, nieraz zwapniałe lub z ubytkami na powierzchni, krótsze niż w stanie prawidłowym. W miarę skracania się zastawek niedomykalność zwiększa się coraz bardziej. Wsteczny prąd krwi z aorty powoduje najpierw przerost lewej komory serca, a następnie rozszerzenie tej komory. W wyniku rozstrzeni lewej komory dochodzi do niewydolności lewokomorowej, której zazwyczaj nie spotyka się w niepowikłanej kile tętnicy głównej lub w tętniaku bez niedomykalności zastawek tętnicy głównej.